Naturalne rozwiązania na prawidłowy poziom cukru
Podwyższony poziom cukru we krwi to istotny problem spotykany w wielu rodzinach. Powodów takiego stanu rzeczy może być kilka. Czasem wynika to z czynników genetycznych, hormonalnych, stresu, a czasami z naszych zaniedbań w obszarze stylu życia, niewłaściwej diety i braku ruchu.
Wahania poziomu glukozy we krwi są sytuacją naturalną, jednak gdy poziom cukru na czczo jest zbyt wysoki lub organizm nie radzi sobie z dużymi ilościami podawanej glukozy w próbie obciążeniowej, oznacza to rozregulowanie metabolizmu węglowodanów. Poziom glukozy we krwi w badaniu na czczo ≥ 100 mg/dl uważa się za podwyższony i wymagający podjęcia działań w zakresie zmiany stylu życia. Wynik ≥ 126 mg/dl uzyskany w co najmniej 2 badaniach uznaje się za stan chorobowy wymagający stosowania leków.
Rodzaje cukrzycy
Cukrzyca typu 1, insulinozależna, to schorzenie przebiegające z niedoborem insuliny, wynikającym z niedoborów wytwarzania tego hormonu w uszkodzonych komórkach beta trzustki. Leczenie tego typu cukrzycy polega na podawaniu insuliny za pomocą penów.
Cukrzyca typu 2, insulinoniezależna nie jest leczona insuliną. Ilość insuliny krążącej we krwi jest wręcz podwyższona, ale komórki organizmu przestają być na nią wrażliwe (insulinooporność). Na występowanie tego typu cukrzycy ma wpływ zarówno czynnik genetyczny jak i środowiskowy. Insulinooporność towarzyszy prawie zawsze otyłości.
Istnieją także inne rodzaje cukrzycy, których powodem jest ciąża, zaburzenia hormonalne, różne choroby, w tym autoimmunologiczne, a także przyjmowanie leków.
Objawy cukrzycy
Typowymi objawami cukrzycy jest zwiększone pragnienie, częstomocz i osłabienie. W zaawansowanej cukrzycy mogą pojawić się zmiany skórne, świąd, a gojenie się ran ulega wydłużeniu. W zaawansowanej chorobie dochodzi także do uszkodzeń wielonarządowych; nerek, wzroku, mózgu, serca i kończyn dolnych oraz do uszkodzenia naczyń krwionośnych (angiopatii). Nieuregulowana choroba może doprowadzić do niebezpiecznej utraty przytomności i śpiączki cukrzycowej.
Aby przeciwstawić się negatywnym skutkom hiperglikemii należy podjąć wyzwanie wdrożenia niskokalorycznej diety, aktywności fizycznej oraz właściwej suplementacji. Stosowanie ziół w celach profilaktycznych oraz w celu normalizacji poziomu cukru we krwi jest praktykowane od dawna o zapewnia oczekiwane rezultaty. Suplementacja ziołami znajduje zastosowanie zwłaszcza na etapie pierwszych negatywnych symptomów lub niekorzystnych wyników badań diagnostycznych. Ziołolecznictwo w obu typach cukrzycy ukierunkowane jest na obniżenie stężenia glukozy we krwi.
Zioła na podwyższony cukier
Spośród licznych "ziół na cukier" polecić należy nade wszystko liść morwy białej (Morus alba), zwłaszcza w postaci wyciągów oraz liść moringi (Moringa oleifera) o potwierdzonym działaniu obniżającym cukier. Skutecznym surowcem w walce z wieloma schorzeniami cywilizacyjnymi, w tym z podwyższonym poziomem cukru we krwi jest również czosnek (Allium sativum). Innym z uznanych surowców przeciwcukrzycowych stosowanych z powodzeniem jako surowiec farmaceutyczny są strąki fasoli (Phaseolus vulgaris) zawierające aktywną faseolaminę.
Morwa – za substancje mające udział w efekcie antyglikemicznym uważa się alkaloid 1-deoksynojirimycynę (1-DNJ), a także flawonoidy. Stwierdzono blokowanie funkcji α-amylazy oraz α-glukozydazy, a przeciwutleniacz oksyresweratrol zwiększa transkrypcję transportera glukozy (GLUT2). Naturalny flawonoid - moryna, aktywuje i uwrażliwia receptory insulinowe, pobudza metabolizm cukrów. 1-DNJ blokuje α-glukozydazy, sacharydazę, izomaltazę, maltazę, oraz glukozamylazę odpowiedzialną za rozkład polisacharydów do glukozy.
Moringa – zmniejsza oporność na insulinę. Liście zawierają flawonoidy: mirycetynę, kwercetynę, kemferol, izoramnetynę, rutynę oraz robinetynę, jak również kwasy fenolowe. Związki te mogą wywierać efekt przeciwcukrzycowy poprzez wpływ na szlaki sygnałowe w komórkach. Stwierdzono oddziaływanie poprzez szlak sygnałowy 3-kinazy fosfatydyloinozytolu i serynowo-treoninowej kinazy białkowej AKT (PI3K-Akt) oraz wpływ na enzymy AKT1 oraz GAPDH.
Czosnek – za działanie hipkoglikemiczne odpowiedzialna jest allicyna i inne związki siarkowe. Zmniejsza insulinooporność, poprawa metabolizmu glukozy w wątrobie, wpływ na enzymów, m.in. glukokinazę i syntazę glikogenu. Surowiec działa także hipolipemicznie i hipotensyjnie.
Strąki fasoli –efekt hipoglikemiczny jest wypadkową oddziaływania pochodnych guanidyny (kwasu amino-β-guanidyno-izowalerianowego), fazeolozydu oraz soli chromu. Wykazano stymulację wydzielania insuliny i uwrażliwienie tkanek na jej działanie, m.in. wzrost zawartości GLUT-4 w mięśniach szkieletowych. Surowiec wykazuje działanie moczopędne i ochronne na nerki przy stanach zapalnych i nefropatiach wynikłych z podwyższonego poziomu cukru. Stwierdzono także blokowanie aktywności α-amylazy.
Pomocniczo proponowane są liczne rośliny o właściwościach hipoglikemicznych takie jak nasiona kozieradki (Trigonella foenum graecum), korzeń mniszka (Taraxacum officinale), liście borówki czernicy (Vaccinium vitis idaea), nasiona lucerny (Medicago sativa), korzeń cykorii (Cichorium intybus), garcinia (Garcinia cambogia), ziele rutwicy (Galega officinalis), przyprawy: cynamon (kora cynamonowca cejlońskiego Cinnamomum zeylanicum) i imbir (Zingiber officinale) a także rośliny ayurwedyjskie: gurmar (Gymnema) i przepękla (Momordica). Polecany niekiedy suszony owoc morwy zawiera 55% cukrów i nie jest dobrym rozwiązaniem w przypadku cukrzycy.
Jako element zdrowego stylu życia i profilaktyki chorób cywilizacyjnych, w tym cukrzycy, polecić należy adaptogeny, a wśród nich zwłaszcza żeń-szeń (Panax ginseng) oraz polifenolowe surowce flawonoidowe (nazywane także witaminą P). Flawonoidy uszczelniają ściany naczyń krwionośnych włosowatych, które w cukrzycy ulegają stopniowemu uszkodzeniu. Są także cenionymi antyoksydantami, wykazują efekt rozkurczający naczynia krwionośne, antyagregacyjny, hipotensyjny i przeciwzapalny. Zalecenia dietetyczne obejmują spożywanie dużej ilości błonnika pokarmowego ograniczającego wchłanianie w jelicie zarówno cukrów jak i cholesterolu.
